Ik zou hier kunnen gaan schrijven over onze logeetjes van afgelopen week.
Moeder Luis, vader luis en hun 4682 kinderen!
Maar ik gun het ze niet om hier te ‘shinen’.
Godzijdank bestaat er zoiets als de “assy-kam” . Schaf hem aan, 13 euro en je bent er binnen twee dagen vanaf!
Het was een mooi verhaal geweest, dat wel. De assy-kam en ik en het contrast met de jongens. Zwaar relaxed en medelijden met de beestjes in hun haar. Het hele huis in de was, ‘hoeft niet maar doe het toch’ was mijn motto en vier maal daags controle bij moeders. Ze zijn weg, dat is het voornaamste ..(de motherfuckers).
Tussen het vlooien door wilde ik op vakantie. Buiten was het strontweer en zoals gewoonlijk snak ik vanaf as-woensdag naar het voorjaar, naar de zon. Ik vroeg de jongens of ze ook op vakantie wilde. Ja, dat wilde ze wel. Naar de Efteling, naar de camping waar de muis in de tas zat, naar Parijs…naar een zwembad…jongejonge verzin eens wat nieuws.
Dat probeerde ik dus, iets nieuws. Iets avontuurlijks en iets stoers. Tijd voor actie met de boys. Naar de bergen in Oostenrijk leek me wel wat. Met de skilift naar boven en dan de hele afdaling door de bergen naar beneden wandelen. Ik zag het helemaal voor me, de zon schijnt, alles is groen en in de verte het geluid van een koe-bel.
Af en toe pauzeren in een berghütte en dan weer verder. 's Avonds in het dal genieten van knallend onweer en de dag erna lekker zwemmen in een Oostenrijks meer. Ja! We gingen naar Oostenrijk dit jaar. Tijdens de online reservering kregen we ook nog vroeg-boek korting en mijn stemming was opperbest. Hoeveel personen? vroeg de site.
ok..eeeh 4…
oeps…
“Ach we brengen haar wel naar opa en oma dacht ik nog heel even… en ik schrok wel een beetje van mijn eigen gedachte.”
“Nee natuurlijk niet, ze moet mee, geen twijfel mogelijk, ze hoort erbij en gaat mee”.
Ik moet er blijkbaar nog altijd aan wennen, maar we hebben een baby hiero. Een baby! en in de zomer hebben we nog steeds een baby. Maatje groter, maar nog altijd een baby volgens de wetenschappelijke benadering.
Ik nam even pauze van de online reservering. Gewoon om even het plaatje kloppend te maken.
We gaan naar Oostenrijk, met z’n vijven, dat kan toch prima zei ik hardop in de hoop mezelf te overtuigen van het idee dat een baby van 8 maanden best mee kan gaan abseilen, kanoën of afdalen in de bergen van Oostenrijk
We hangen haar gewoon in de draagdoek en ze doet alles mee, inclusief de stoere afdalingen.
Haar eten doen we in de rugzak en slapen kan ze lekker hangend, wanneer ze wil. Dat zie je toch ook altijd op die foto’s.
Oh nee.. ze houdt helemaal niet van draagzakken.
De eerste keer dat ze in zo’n ding werd “gehangen” heeft ze om zich heen geslagen met armpjes en beentjes totdat de draagdoek een soepjurk was.
Hoe dalen we dan die berg af? In de wandelwagen? twijfelachtig. Het risico dat ze binnen een uur onderin het dal staat …alleen… vind ik te groot.
Ik word steeds minder enthousiast over Oostenrijk en mijn idee over een actieve en stoere vakantie.
Het beeld van de Von Trapp familie zingend in de hoge bergen wordt langzaam verstoord door flitsbeelden van een vakantiepark, lekker dichtbij met peuterbadje en een animatieteam. Ze hoort erbij en dat zullen we weten ook.
Ik ben er nog niet uit… maar ik denk dat ik geen bergschoenen aanschaf…. nog even niet.
Ik surf even door naar www.vakantiemetkleinekinderen.nl.
Of toch wel? Ik krijg er jeuk van.
Moeder Luis, vader luis en hun 4682 kinderen!
Maar ik gun het ze niet om hier te ‘shinen’.
Godzijdank bestaat er zoiets als de “assy-kam” . Schaf hem aan, 13 euro en je bent er binnen twee dagen vanaf!
Het was een mooi verhaal geweest, dat wel. De assy-kam en ik en het contrast met de jongens. Zwaar relaxed en medelijden met de beestjes in hun haar. Het hele huis in de was, ‘hoeft niet maar doe het toch’ was mijn motto en vier maal daags controle bij moeders. Ze zijn weg, dat is het voornaamste ..(de motherfuckers).
Tussen het vlooien door wilde ik op vakantie. Buiten was het strontweer en zoals gewoonlijk snak ik vanaf as-woensdag naar het voorjaar, naar de zon. Ik vroeg de jongens of ze ook op vakantie wilde. Ja, dat wilde ze wel. Naar de Efteling, naar de camping waar de muis in de tas zat, naar Parijs…naar een zwembad…jongejonge verzin eens wat nieuws.
Dat probeerde ik dus, iets nieuws. Iets avontuurlijks en iets stoers. Tijd voor actie met de boys. Naar de bergen in Oostenrijk leek me wel wat. Met de skilift naar boven en dan de hele afdaling door de bergen naar beneden wandelen. Ik zag het helemaal voor me, de zon schijnt, alles is groen en in de verte het geluid van een koe-bel.
Af en toe pauzeren in een berghütte en dan weer verder. 's Avonds in het dal genieten van knallend onweer en de dag erna lekker zwemmen in een Oostenrijks meer. Ja! We gingen naar Oostenrijk dit jaar. Tijdens de online reservering kregen we ook nog vroeg-boek korting en mijn stemming was opperbest. Hoeveel personen? vroeg de site.
ok..eeeh 4…
oeps…
“Ach we brengen haar wel naar opa en oma dacht ik nog heel even… en ik schrok wel een beetje van mijn eigen gedachte.”
“Nee natuurlijk niet, ze moet mee, geen twijfel mogelijk, ze hoort erbij en gaat mee”.
Ik moet er blijkbaar nog altijd aan wennen, maar we hebben een baby hiero. Een baby! en in de zomer hebben we nog steeds een baby. Maatje groter, maar nog altijd een baby volgens de wetenschappelijke benadering.
Ik nam even pauze van de online reservering. Gewoon om even het plaatje kloppend te maken.
We gaan naar Oostenrijk, met z’n vijven, dat kan toch prima zei ik hardop in de hoop mezelf te overtuigen van het idee dat een baby van 8 maanden best mee kan gaan abseilen, kanoën of afdalen in de bergen van Oostenrijk
We hangen haar gewoon in de draagdoek en ze doet alles mee, inclusief de stoere afdalingen.
Haar eten doen we in de rugzak en slapen kan ze lekker hangend, wanneer ze wil. Dat zie je toch ook altijd op die foto’s.
Oh nee.. ze houdt helemaal niet van draagzakken.
De eerste keer dat ze in zo’n ding werd “gehangen” heeft ze om zich heen geslagen met armpjes en beentjes totdat de draagdoek een soepjurk was.
Hoe dalen we dan die berg af? In de wandelwagen? twijfelachtig. Het risico dat ze binnen een uur onderin het dal staat …alleen… vind ik te groot.
Ik word steeds minder enthousiast over Oostenrijk en mijn idee over een actieve en stoere vakantie.
Het beeld van de Von Trapp familie zingend in de hoge bergen wordt langzaam verstoord door flitsbeelden van een vakantiepark, lekker dichtbij met peuterbadje en een animatieteam. Ze hoort erbij en dat zullen we weten ook.
Ik ben er nog niet uit… maar ik denk dat ik geen bergschoenen aanschaf…. nog even niet.
Ik surf even door naar www.vakantiemetkleinekinderen.nl.
Of toch wel? Ik krijg er jeuk van.
RSS-feed
