NIKS-TIJD .......... blog door Maud Simons, psycholoog bij Talenti a Casa en mama van drie.
“Mama, wat is er nu?” vraagt de middelste aan mij.
“Hoe? wat? hoe bedoel je wat is er nu? “vraagt de pragmatisch ingestelde moeder.
“Welke tijd is het nu?”
“ Eerst was het sinterklaastijd, toen kerstmis , toen ouder nieuwer en nu?”
“Oh zo..”
Ik hoor die opsomming en ben blij dat december klaar is nu. Je wordt geleefd hè…Chocola, wijn, kaas en chocola.. ik kan daar moeilijk tegenin gaan.
“Nu is er niks-tijd” zeg ik .
“Niks tijd ?” dus mijn verjaardag is ook niks-tijd merkt de oudste op.
“behalve je verjaardag”.
In de auto wordt hier bepaald wanneer een nieuwe periode aanbreekt. Met muziek.
In de zomerperiode was het de PukJanFee vakantie-cd die de zomervibes verspreidde en in november werden de 60 allerslechtste sinterklaasliedjes met frisse tegenzin weer in de cd-speler geduwd.
In Februari start weer een voetbalseizoen en knalt het Ron Jans afscheidslied de speakers uit.
Het is altijd vrij onverwacht en onvoorspelbaar op welke dag een nieuwe tijd met muziek wordt ingeluid, maar dat maakt de jaarlijks terugkerende tradities juist rete-spannend.
Maar nu is er dus nikstijd. Lekker between 2 periodes . Het voelt een beetje als vakantie eigenlijk.
Ik hoef geen kersttrui aan en ik hoef geen pruik op. Best fijn.
In de niks-tijd wordt hier wel altijd vastelaovesmuziek gedraaid. Maar dat heeft nog geen lading. Een beetje als achtergrondmuziek en om een fijne rustgevende sfeer te creeren, afgewisseld met wat Bach, Chopin en ‘;zullen wij een sneeuwpop maken’.
Ik hoor wel dat er over een pinguin wordt gezongen, maar het doet me weinig.
Vraag het mij ergens in februari en ik zeg je dat een pinguin bij mij de gevoeligste snaar raakt.
Nou ja misschien geen pinguin, maar wel ‘knienkes en eiketskes’.
De jongens hier zijn sinds vorig jaar ook om. Als het gaat om vastelaovend . Ik dacht even dat het onze paplepel was die zijn vruchten begon af te werpen. Ze vragen wanneer de kinderzitting is, wanneer de prins uitkomt en wanneer het vastelaovesbal op school is. Ze weten al wat ze gaan worden en dat mama aan de bak moet met het regelen van de outfits.
Maar wederom is de invloed van de moeder kleiner dan men zou verwachten.
Sinds vorig jaar is er wezenlijk iets veranderd. Vorig jaar zijn ze definitief in de vastelaovend gaan geloven.
Er zijn invloeden geweest die de investering van de afgelopen 9 jaar in twee weken enorme kracht hebben bijgezet.
Krachten die alleen jongetjes van onder 9 kunnen raken en die zo sterk zijn dat ze een leven lang het virus met zich meedragen. Latent aanwezig en met regelmatige doch hevige uitbraken.
Vorig jaar waren er twee prinsen die ze konden aanraken en die ze wel eens eerder hebben gezien. De ene is familie, de ander komt op TV en uit Venlo.
Vorige vastelaovend mochten ze op een prinsewagen staan, mochten ze de scepter vasthouden en zagen ze hun oom als prins Joep op een grote bühne.
De ander kwam op hun basisschool en noemde hun namen. Hij kende ze allebei, zo leek het.
Prins Lex kwamen we op een woensdag ook op de terugweg van de zwemles tegen.
Hij gaf ze stickers en zei: “Ha Jan, lekker gezwomme jông? “ De middelste keek hem aan en vergat zijn bedankje. De oudste keek vooral naar de lange adjudant en vroeg zich hardop af of hij in een extra hoog huis woonde. Ik vertelde dat het broers waren.
Afin, ze vielen van de ene verwondering in de andere…
Twee dagen later kwam prins Lex bij ze op school. Gekkenhuis.
De dorpse vastelaovend werd tussen de stadse vastelaovend gepropt. Eigenlijk ging dat niet, maar vorig jaar lukte alles. Vorig jaar hadden ze twee weken twee medailles om hun nekjes hangen en werd er heel weinig geslapen.
In de zomer was er rust, het was zomertijd, vakantietijd, noem het niks-tijd. Misschien zou de impact van een dubbele prins wel eenmalig zijn geweest en zouden ze ze komend jaar weer traditioneel met een pesthumeur mee moeten naar de optocht.
Maar toen kwam Prins Lex in de afgelopen kerstvakantietijd midden in een aflevering van de Cupcakecup voorbij en werd er hier alarm geslagen.
Het beeld werd stilgezet , iedereen moest komen kijken en hij werd eens even goed bekeken. Hij had de medaille om en de scepter bij zich.
Op dat moment begon het vastelaovesbloed bij de jongens weer te stromen, ik zag het gewoon gebeuren.
Bij de kinderzitting afgelopen zondag trad de jeugdprins af. Het ritueel werd met aandacht bekeken en aan het eind vroeg de middelste zich af of alle prinsen nu op dit moment aan het aftreden waren (met de wetenschap dat hij de 2 voor hem belangrijkste aftredens gemist zou hebben).
Over een paar weken is het vastelaovend. Ergens tussen nu, nikstijd en vastelaovend zal deze periode hier officieel en onverwacht worden aangekondigd.
De jongens weten dat en hebben er zin in. Ze vinden het prima dat er even niks-tijd is, maar ik verwacht binnen een paar dagen dat er weer vanalles gevoeld en gezongen wordt.
De kurk moet van de fles en het confettibloed gaat weer stromen.
En dat begint in de auto, met een Pinguin.
En het meisje? Zij associeert vastelaovend met ene Annemarieke en met Chips. Veel Chips .
Prima zo.
RSS-feed
