Wat goed gaat tijdens de opvoeding is te wijten aan mijn eigen excellente moederschap.
Alles wat goed gaat ligt aan mijzelf, en wat niet goed gaat ligt, uiteraard, aan anderen... .of, in ieder geval niet aan mij.
Het ging mijn eerste zoon voornamelijk erg goed en vanzelf dus deze gedachte gaf mij wel vleugeltjes.De hele opvoedingsencyclopedie had gewerkt en het resultaat mag er zijn.
Onze eerste is een lief ,slim ventje dat zijn eigen gordel In de auto omdoet als mama dat vergeet en mij helpt herinneren aan het feit dat ik mijn telefoon ergens laat liggen. Braaf, sociaal, enorm gedreven en fan van spinazie.
Aan de theorie over de attributiefout (datgene wat goed gaat toeschrijven aan jezelf , en wat verkeerd gaat aan een ander) had ik destijds geen behoefte, en deze was dus ook niet van toepassing.
En toen kwam jij...
En jij zette mij even met de spreekwoordelijke voetjes op de grond. Je spleet de aarde open, zeg maar.
Hetzelfde repertoire werd op jou losgelaten maar het bleek al gauw dat je er niet warm voor liep.
Je koos voor de 'hard way' . Ik moest ' the other way' .
Ik werd boos en jij werd bozer.
Je brak door al mijn beloningssystemen heen en plakte die domme stickertjes gewoon allemaal tegelijk op de wc bril. Je kotste de hele boel gewoon uit als je toch een beetje moest proeven en je negeerde volledig mijn 1, 2, 3 tellen systeem. Je komt eigenlijk alleen in beweging als er iets interessants tegenover staat. En onderhandelen , dat wilde ik eigenlijk helemaal niet.
Mensen , ik doe momenteel niets anders dan chanteren , de hele dag. Als je nu niet komt, dan verkoop ik je aan een stel Chinezen.
Het is inmiddels al zo uit de hand gelopen hier dat je zelf vraagt of je naar China moet als je niet luistert.
En dan is er nog je zwijgen. Je zwijgt vooral vaak en veel.
Op de peuterspeelzaal en in de winkel blijf je stoïcijns Voor je kijken en geef je geen kik.
Als je niet naar bed wil is er passief verzet. Je laat je hangen en bent ineens 10 kilo zwaarder.
Als ik boos ben op je broer dan ben ik een slechte acteur met veel drama.
Als ik boos ben op jou dan ben ik volledig mezelf.
Ik probeer je heel duidelijk te zeggen wat ik niet zo fijn vind aan je hele houding en het feit dat ijzeren autootjes geen vliegtuigen zijn en je negeert me compleet.
Je blijft me aankijken zonder blikken of blozen als ik je iets liefs vertel en zegt dan na afloop.. " dich haes broene auge mama" of, " wat zagse mama?"
Je hebt me genezen van de illusie die opvoeden heet.
Je hebt me volledig in je macht omdat je zo ontzettend jezelf bent.
Je knuffelt mij iedere dag wel 10 keer en zegt dat je van me houdt tot de maan en terug.
Je voedt mij op.
Alles wat goed gaat ligt aan mijzelf, en wat niet goed gaat ligt, uiteraard, aan anderen... .of, in ieder geval niet aan mij.
Het ging mijn eerste zoon voornamelijk erg goed en vanzelf dus deze gedachte gaf mij wel vleugeltjes.De hele opvoedingsencyclopedie had gewerkt en het resultaat mag er zijn.
Onze eerste is een lief ,slim ventje dat zijn eigen gordel In de auto omdoet als mama dat vergeet en mij helpt herinneren aan het feit dat ik mijn telefoon ergens laat liggen. Braaf, sociaal, enorm gedreven en fan van spinazie.
Aan de theorie over de attributiefout (datgene wat goed gaat toeschrijven aan jezelf , en wat verkeerd gaat aan een ander) had ik destijds geen behoefte, en deze was dus ook niet van toepassing.
En toen kwam jij...
En jij zette mij even met de spreekwoordelijke voetjes op de grond. Je spleet de aarde open, zeg maar.
Hetzelfde repertoire werd op jou losgelaten maar het bleek al gauw dat je er niet warm voor liep.
Je koos voor de 'hard way' . Ik moest ' the other way' .
Ik werd boos en jij werd bozer.
Je brak door al mijn beloningssystemen heen en plakte die domme stickertjes gewoon allemaal tegelijk op de wc bril. Je kotste de hele boel gewoon uit als je toch een beetje moest proeven en je negeerde volledig mijn 1, 2, 3 tellen systeem. Je komt eigenlijk alleen in beweging als er iets interessants tegenover staat. En onderhandelen , dat wilde ik eigenlijk helemaal niet.
Mensen , ik doe momenteel niets anders dan chanteren , de hele dag. Als je nu niet komt, dan verkoop ik je aan een stel Chinezen.
Het is inmiddels al zo uit de hand gelopen hier dat je zelf vraagt of je naar China moet als je niet luistert.
En dan is er nog je zwijgen. Je zwijgt vooral vaak en veel.
Op de peuterspeelzaal en in de winkel blijf je stoïcijns Voor je kijken en geef je geen kik.
Als je niet naar bed wil is er passief verzet. Je laat je hangen en bent ineens 10 kilo zwaarder.
Als ik boos ben op je broer dan ben ik een slechte acteur met veel drama.
Als ik boos ben op jou dan ben ik volledig mezelf.
Ik probeer je heel duidelijk te zeggen wat ik niet zo fijn vind aan je hele houding en het feit dat ijzeren autootjes geen vliegtuigen zijn en je negeert me compleet.
Je blijft me aankijken zonder blikken of blozen als ik je iets liefs vertel en zegt dan na afloop.. " dich haes broene auge mama" of, " wat zagse mama?"
Je hebt me genezen van de illusie die opvoeden heet.
Je hebt me volledig in je macht omdat je zo ontzettend jezelf bent.
Je knuffelt mij iedere dag wel 10 keer en zegt dat je van me houdt tot de maan en terug.
Je voedt mij op.
RSS-feed
