Talenti a Casa
077 - 354 23 45
  • Coronavirus
  • Welkom
  • Vrijblijvend intakegesprek
  • Wat
    • Onderzoek, advies begeleiding en behandeling
    • Hoogbegaafdheid
    • Wonen & Logeren
    • Omgaan met Verlies & Rouw
  • Wachttijden en verwijzing
  • Wie
    • Anniek Houben-Wolbertus; Directeur, Kinder- en Jeugdpsycholoog NIP, aandachtsgebied Hoogbegaafdheid
    • Elise Arends; Orthopedagoog (i.o. tot Orthopedagoog-Generalist)
    • Conny Saris; Orthopedagoog
    • Mireille Cheung-van Moerkerk; Orthopedagoog
    • Tamara Jans; Toegepast psycholoog
    • Marieke van Bree; Psychotherapeut
    • Maud Simons; Psycholoog NIP
    • Yvon Smeets-Oirbans; Pedagogisch Consulent
    • Eefke van Rensch-Schreurs; GZ-Psycholoog
    • Marijn Geurts; Rouwdeskundige & Orthopedagoog
    • Eefke Custers; Orthopedagoog-Generalist
    • Sanne Houwers; Therapeut Opvoeding & Ontwikkeling
    • Susanne Valckx-Rutten; Studiebegeleider
  • Waar
    • Welljezelf - Wonen & Logeren
  • Heb ik dat?
    • Heb ik dat? ADHD
    • Heb ik dat? ADD
    • Heb ik dat? Asperger
    • Heb ik dat? Angst
    • Heb ik dat? Tics
    • Heb ik dat? Dwangstoornis
    • Heb ik dat? Depressie
    • Heb ik dat? Trauma
    • Heb ik dat? Kindermishandeling
    • Heb ik dat? Autisme
    • Heb ik dat? Eetstoornis
    • Heb ik dat? Gedragsstoornis
  • Interviews & Filmpjes
  • Wat zeggen onze klanten
  • Blog
  • Kosten & Informatie
  • Bambini a Casa
  • Nieuws & Agenda
  • Externe samenwerkingspartners

De zorgen van een ouder

26/9/2013

0 Reacties

 
Op 23 september 2013 schreef Sanne-Lot van Ulzen een pakkende blog die gepubliceerd staat op de website van het Nederlands Jeugd Instituut. Graag deel ik haar blog hier met jullie.

Als ouder -en als ontwikkelaar van Blogboek- maak ik me zorgen over het verloop van de transitie jeugdzorg. Niet zozeer over de inhoud, want oh wat zou het fijn zijn als er weer eens naar mij geluisterd wordt en geaccepteerd wordt dat ik ook wat kan. Dat niet alleen gezegd wordt dat ‘de ouder nou eenmaal haar eigen kind het beste kent’, maar ook daarnaar gehandeld wordt, vanuit vertrouwen en acceptatie. En toch maak ik mij zorgen. En wel over 2 dingen.

Eigen kracht wordt het toverwoord. Containerbegrip waarachter iedereen zich verschanst als het goed uitkomt. Maar als ik vraag wat dat dan is, die eigen kracht, hoeveel mensen het hebben, hoe de eigen kracht aangesproken wordt, wat het resultaat is, dan krijg ik geen reactie. Ik hoor niet hoe je erachter komt of iemand eigen kracht heeft, of diegene dat dan elke dag heeft, of je kunt
doorschieten naar te veel eigen kracht (zorgmijdend?) en of je ook een beetje eigen kracht kunt hebben, hoe dat ontwikkeld wordt. Het lijkt wel alsof opeens iedereen eigen kracht heeft, kwestie van ‘aanzetten’ en hoeps, alles is opgelost. Een zorgenpunt. Volgens mij werkt het zo niet. Dat moet uit proeftuinen blijken.

En dat brengt me bij het tweede punt. De uitvoering. Gemeentes en organisaties zijn nu 2 jaar bezig met visievorming. Best veilig. Als je zegt ‘we gaan samenwerken’, dan vindt iedereen dat prachtig. Maar wanneer men over gaat op uitvoering, dan gaat de echte discussie plaatsvinden. Want als je gaat samenwerken, dan komen ook de tegengestelde belangen boven. Of mensen drukken hun snor en moeten aangesproken worden op hun gedrag. Of er is discussie over het proces (van digitaal tot vergaderen). Er zijn vele beren op de samenwerkingsweg te vinden. Proeftuinen zijn dus nodig. En dan niet van die kleine experimentjes met 5 gezinnen, want
daar kun je geen beleid op bepalen. Meerdere organisaties, ieder met 20 tot 30 gezinnen aan de slag, een nul- en een een eindmeting waarin gekeken wordt wat het concrete resultaat is: hoeveel korter is een behandeling, hoeveel uren zijn er bespaard bij gelijk resultaat, wat vindt de cliënt zelf van het traject, wat zijn mogelijk vereiste competenties van een hulpverlener om de eigen kracht te stimuleren, er zijn vele aspecten die gemeten kunnen worden. Maar begin eens. De  proeftuinen die ik zie (bijvoorbeeld wijkgericht werken) zijn gevoelsmatig prachtig en hartstikke logisch, maar wat zijn nou de concrete resultaten?

Nog een jaar, voordat de financiering van de zorg voor mijn zoon naar de gemeente overgeheveld wordt. Het is angstvallig stil. Mijn zoon heeft één groot geluk. Zijn moeder heeft de kracht van een leeuwin en zorgt ervoor dat het hem goed gaat. Maar soms heeft ze die kracht even niet. En dan maakt ze zich zorgen. Over de transitie.

0 Reacties

Uw commentaar zal worden geplaatst nadat het is goedgekeurd.


Laat een antwoord achter.

    Archives

    Augustus 2020
    November 2019
    Juli 2019
    April 2019
    Augustus 2018
    Maart 2018
    Januari 2018
    Oktober 2017
    Augustus 2017
    Juni 2017
    Mei 2017
    Maart 2017
    Januari 2017
    Oktober 2016
    September 2016
    Juli 2016
    Juni 2016
    Mei 2016
    Februari 2016
    Januari 2016
    November 2015
    Oktober 2015
    September 2015
    Augustus 2015
    Juli 2015
    Juni 2015
    Mei 2015
    April 2015
    Maart 2015
    Februari 2015
    Januari 2015
    December 2014
    November 2014
    Oktober 2014
    September 2014
    Juni 2014
    Mei 2014
    April 2014
    Maart 2014
    Februari 2014
    December 2013
    November 2013
    Oktober 2013
    September 2013
    Augustus 2013
    Juli 2013
    Juni 2013
    Mei 2013
    April 2013
    Maart 2013
    Februari 2013
    Januari 2013
    December 2012
    November 2012
    Oktober 2012
    September 2012
    Februari 2012

    Categories

    Alles

    RSS-feed

    Foto
Foto
Met PASSIE, in HARMONIE en EERLIJK werken wij
PERSOONLIJK en DAADKRACHTIG aan het beste voor ieder kind!
 

KvK-nummer 12 05 60 20