De middelste heeft al maandenlang dezelfde drie vragen aan het einde van de dag. Hij stelt ze pas als zijn mededelingen op zijn, als ik alle antwoorden heb gegeven op zijn levensvragen ("Mama, geloof jij in god? Ik wel. Wist je dat Kerstmis en Pasen en Vastelaovend enzo niet over feest gaan, maar over het leven?"), als we minimaal 10 kusjes hebben gegeven en als ik nog even op zijn rug heb gekriebeld.
En als ik dan tenslotte het licht uit knip en een pas over de drempel van zijn slaapkamer zet, dan pas komen de slotvragen. En dat typeert hem wel want zijn slot is eigenlijk nooit mijn slot. Hij moet altijd nog even iets doen...
En elke avond weet ik dat het komt, dat is ook wel het leukste gedeelte.
"Mama,vertewaweammaolgedaonhebbevandaag (vertel even wat we allemaal hebben gedaan vandaag)"
En, "waar ga ik over dromen? "
En, (als papa nog niet thuis is)" komt papa nog ? "
Die eerste vraag kort ik inmiddels in naar 3 steekwoorden. Voor een gedegen antwoord op vraag 2 is een goede voorbereiding wenselijk, want het moet natuurlijk wel iets tofs zijn.
En op die laatste vraag is het antwoord altijd ja. "ja, als jij slaapt".
Dan raakt het kopje het kussen en heeft hij geen 30 seconden nodig om in een zwembad van pokemonkaarten te liggen, of de grootste stapel wafels ter wereld weg te werken.
Daarna sluip ik naar de kamer van zijn broer, die 2,5 jaar ouder is en er, bewonderenswaardig, nooit een punt van maakt dat hij vrijwel iedere avond tegelijk met de middelste naar bed gaat.
Op zijn 7e verjaardag werd plechtig medegedeeld dat hij standaard een kwartier later naar bed mocht, dagelijks. Maar tot op de dag van vandaag , hij is net 8 ... vergeten we dat gewoon iedere dag met z'n allen. Hijzelf als hoofdverantwoordelijke.
Hij is daar niet mee bezig, zijn broer is gelukkig geen wedstrijd, en dat is fijn.
Bij mijn oudste hoop ik iedere avond dat hij, wanneer ik bij hem op zijn bed ga zitten, meer gaat vertellen dan de dag ervoor...of de dag daarvoor...of daarvoor....
Maar misschien moet ik die hoop maar laten varen. Het wordt geen man van de mededelingen, en ik zal er op moeten vertrouwen dat de hoofdzaken in zijn leven echt wel bij mij terecht komen.
Daar waar de middelste mij twee verdiepingen komt vertellen dat zijn bultje op de arm al een stuk minder is geworden, en waar ik dan aan moet voelen wanneer ik rechts een poepluier heb en links de benen van mijn dochter , zou het zomaar kunnen zijn dat de oudste beneden een pakketje van de bezorger heeft aangenomen en dit zonder te melden in de keuken heeft gezet. En dat hij dan op zijn verjaardag, wanneer hij zijn kadootje van ons uitpakt, heel quasi nonchalant opmerkt :
"Oh ja die voetbalschoenen, ik dacht al dat die voor mij waren".
Hij wil het liefst de dag afsluiten met het lezen van een boek. Een boek dat hij zelf vooruit leest, en waar ik dan weer iedere hem uit moet voorlezen. En als ik dan opmerk dat ik beniewd ben hoe het verder gaat, dan vertelt hij mij dat.... want hij heeft het al vooruitgelezen.
Geen lol aan, maar mijn oudste vindt dat heel prettig.
En ik weet niet of het mijn wens of mijn vooruitziende blik is, maar het zouden in de toekomst beste vrienden kunnen worden omdat ze elkaar zouden kunnen versterken.
In die vriendengroep zoek ik dan wel nog een klusser met technisch inzicht…
De denker denkt, het liefst in taal, en deelt mede waar nodig. Omdat hij nadenkt, vergeet hij soms te voelen. Totdat iets zijn aandacht heeft en hij moet huilen als Isa de cupcake finale wint. De denker voelt zich verantwoordelijk voor de ander en helpt hem onvoorwaardelijk.
De dromer droomt, speelt piano en ziet wel zijn luchtkastelen maar niet de losse tegel en struikelt. Hij stoot zijn hoofd iedere keer aan dezelfde steen. De dromer heeft snel beeld en gevoel voor drama. Hij mist zijn zusje echt als hij zich voorstelt dat ze een nachtje gaat logeren en snottert bij voorbaat zijn trui al vol.
En zij? Zij loopt, is vrolijk en flexibel en brengt spulletjes van de ene kant van het huis naar de andere kant van het huis, legt ze dan op de grond, doet de spulletjes in lege koffiefilters en komt ze dan aan mij laten zien. Zij wil heel graag lekkere dingen eten en wordt heel rood en gefrustreerd als ze die niet krijgt. Zij kan waar veel mensen zijn in je kruipen en de wereld vanonder mama's oksel bekijken.
Zij is precies d'r moeder ... vooralsnog.
En als ik dan tenslotte het licht uit knip en een pas over de drempel van zijn slaapkamer zet, dan pas komen de slotvragen. En dat typeert hem wel want zijn slot is eigenlijk nooit mijn slot. Hij moet altijd nog even iets doen...
En elke avond weet ik dat het komt, dat is ook wel het leukste gedeelte.
"Mama,vertewaweammaolgedaonhebbevandaag (vertel even wat we allemaal hebben gedaan vandaag)"
En, "waar ga ik over dromen? "
En, (als papa nog niet thuis is)" komt papa nog ? "
Die eerste vraag kort ik inmiddels in naar 3 steekwoorden. Voor een gedegen antwoord op vraag 2 is een goede voorbereiding wenselijk, want het moet natuurlijk wel iets tofs zijn.
En op die laatste vraag is het antwoord altijd ja. "ja, als jij slaapt".
Dan raakt het kopje het kussen en heeft hij geen 30 seconden nodig om in een zwembad van pokemonkaarten te liggen, of de grootste stapel wafels ter wereld weg te werken.
Daarna sluip ik naar de kamer van zijn broer, die 2,5 jaar ouder is en er, bewonderenswaardig, nooit een punt van maakt dat hij vrijwel iedere avond tegelijk met de middelste naar bed gaat.
Op zijn 7e verjaardag werd plechtig medegedeeld dat hij standaard een kwartier later naar bed mocht, dagelijks. Maar tot op de dag van vandaag , hij is net 8 ... vergeten we dat gewoon iedere dag met z'n allen. Hijzelf als hoofdverantwoordelijke.
Hij is daar niet mee bezig, zijn broer is gelukkig geen wedstrijd, en dat is fijn.
Bij mijn oudste hoop ik iedere avond dat hij, wanneer ik bij hem op zijn bed ga zitten, meer gaat vertellen dan de dag ervoor...of de dag daarvoor...of daarvoor....
Maar misschien moet ik die hoop maar laten varen. Het wordt geen man van de mededelingen, en ik zal er op moeten vertrouwen dat de hoofdzaken in zijn leven echt wel bij mij terecht komen.
Daar waar de middelste mij twee verdiepingen komt vertellen dat zijn bultje op de arm al een stuk minder is geworden, en waar ik dan aan moet voelen wanneer ik rechts een poepluier heb en links de benen van mijn dochter , zou het zomaar kunnen zijn dat de oudste beneden een pakketje van de bezorger heeft aangenomen en dit zonder te melden in de keuken heeft gezet. En dat hij dan op zijn verjaardag, wanneer hij zijn kadootje van ons uitpakt, heel quasi nonchalant opmerkt :
"Oh ja die voetbalschoenen, ik dacht al dat die voor mij waren".
Hij wil het liefst de dag afsluiten met het lezen van een boek. Een boek dat hij zelf vooruit leest, en waar ik dan weer iedere hem uit moet voorlezen. En als ik dan opmerk dat ik beniewd ben hoe het verder gaat, dan vertelt hij mij dat.... want hij heeft het al vooruitgelezen.
Geen lol aan, maar mijn oudste vindt dat heel prettig.
En ik weet niet of het mijn wens of mijn vooruitziende blik is, maar het zouden in de toekomst beste vrienden kunnen worden omdat ze elkaar zouden kunnen versterken.
In die vriendengroep zoek ik dan wel nog een klusser met technisch inzicht…
De denker denkt, het liefst in taal, en deelt mede waar nodig. Omdat hij nadenkt, vergeet hij soms te voelen. Totdat iets zijn aandacht heeft en hij moet huilen als Isa de cupcake finale wint. De denker voelt zich verantwoordelijk voor de ander en helpt hem onvoorwaardelijk.
De dromer droomt, speelt piano en ziet wel zijn luchtkastelen maar niet de losse tegel en struikelt. Hij stoot zijn hoofd iedere keer aan dezelfde steen. De dromer heeft snel beeld en gevoel voor drama. Hij mist zijn zusje echt als hij zich voorstelt dat ze een nachtje gaat logeren en snottert bij voorbaat zijn trui al vol.
En zij? Zij loopt, is vrolijk en flexibel en brengt spulletjes van de ene kant van het huis naar de andere kant van het huis, legt ze dan op de grond, doet de spulletjes in lege koffiefilters en komt ze dan aan mij laten zien. Zij wil heel graag lekkere dingen eten en wordt heel rood en gefrustreerd als ze die niet krijgt. Zij kan waar veel mensen zijn in je kruipen en de wereld vanonder mama's oksel bekijken.
Zij is precies d'r moeder ... vooralsnog.
RSS-feed
