Ik zou het zo leuk vinden om op de site terug te zien wat jullie er van vinden! Laat je een reactie achter? Dankjewel!

Genoeg vakantie gehad?! Het gewone leventje gaat morgen weer van start. De tips voor komende week zijn ook weer handig, gewoon proberen en je merkt dat het werkt!
 
Veel ruzies gaan over zaken als te laat thuiskomen en geen huiswerk maken. Maar vaak zit er iets anders achter: je bent bijvoorbeeld bang dat je kind iets overkomt of dat hij zijn toekomst verknalt.
Vraag je op een rustig moment af wat je echt belangrijk vindt. Benoem dat heel concreet en maak duidelijk wat je gevoelens daarover zijn. Dat werkt veel beter dan: ‘je doet het omdat ik het zeg.’ Pubers zijn eerder onder de indruk van gevoelens dan van rationele argumenten van hun ouders.


Wat ouders ‘afspraken’ noemen, zijn vaak opgelegde regels, verpakt in een democratisch jasje. Want vragen of je kind het ergens mee eens is, wil nog niet zeggen dat het een gezamenlijke afspraak is. Dan zeggen ze vaak ja om van het gezeur af te zijn en doen vervolgens waar ze zin in hebben.
Als je een probleem aansnijdt en aangeeft wat jij belangrijk vindt, is de volgende stap dat je aandachtig luistert naar de gevoelens en argumenten van je kind. Spreek hem vervolgens aan op het vermogen om het probleem op te lossen. ‘Wat ga jij hieraan doen? En wat zou je willen dat wij doen?’ Dan voelt hij zich serieus genomen. De kans is echt groot dat hij met een voorstel komt en dat jullie er samen uitkomen.

En de afgelopen week veel kunnen 'hummen'? Deze week gaan we ons -op weer een nieuwe manier- 'neutraal' opstellen!

Soms krijg je dingen te horen die je niet zo leuk vindt. Natuurlijk is het onmogelijk om blanco te blijven bij alles wat je hoort. Zeker als het om gevoelige onderwerpen gaat. Stel je bescheiden op. Gesprekken over pijnlijke onderwerpen lopen vaak stroef omdat je puber zich afvraagt wat je van hem of haar zult vinden als je het hele verhaal hebt gehoord. Hoe neutraler je reageert, hoe veiliger hij of zij zich voelt. Kom niet direct met adviezen en oplossingen. Hoe goed bedoeld ook, de boodschap is dan; ik weet het beter. En daar zijn pubers allergisch voor!

En waarom stel je eigenlijk een vraag als je geen 'nee' wilt horen? Is er ook een andere manier om medewerking van je puber te krijgen?

In veel ogenschijnlijk vriendelijke vragen zit een eis verstopt. ‘Wil jij de tafel dekken?’ ‘Heb ik geen zin in, ik zit net lekker te computeren.’ ‘Nou zeg, ik ben druk met eten koken. Dat kun je best even doen.’ Dat was dus geen vraag, maar een eis. Als je je kind een vraag stelt en bereid bent om zijn nee te accepteren, is de kans groter dat hij ja zegt.
Iets zelf bepalen vinden pubers veel leuker dan van alles moeten. Het moet natuurlijk geen trucje worden om je zin te krijgen, dat heeft je kind feilloos door.