Talenti a Casa
077 - 354 23 45
  • Coronavirus
  • Welkom
  • Vrijblijvend intakegesprek
  • Wat
    • Onderzoek, advies begeleiding en behandeling
    • Hoogbegaafdheid
    • Wonen & Logeren
    • Omgaan met Verlies & Rouw
  • Wachttijden en verwijzing
  • Wie
    • Anniek Houben-Wolbertus; Directeur, Kinder- en Jeugdpsycholoog NIP, aandachtsgebied Hoogbegaafdheid
    • Elise Arends; Orthopedagoog (i.o. tot Orthopedagoog-Generalist)
    • Conny Saris; Orthopedagoog
    • Mireille Cheung-van Moerkerk; Orthopedagoog
    • Tamara Jans; Toegepast psycholoog
    • Marieke van Bree; Psychotherapeut
    • Maud Simons; Psycholoog NIP
    • Yvon Smeets-Oirbans; Pedagogisch Consulent
    • Eefke van Rensch-Schreurs; GZ-Psycholoog
    • Marijn Geurts; Rouwdeskundige & Orthopedagoog
    • Eefke Custers; Orthopedagoog-Generalist
    • Sanne Houwers; Therapeut Opvoeding & Ontwikkeling
    • Susanne Valckx-Rutten; Studiebegeleider
  • Waar
    • Welljezelf - Wonen & Logeren
  • Heb ik dat?
    • Heb ik dat? ADHD
    • Heb ik dat? ADD
    • Heb ik dat? Asperger
    • Heb ik dat? Angst
    • Heb ik dat? Tics
    • Heb ik dat? Dwangstoornis
    • Heb ik dat? Depressie
    • Heb ik dat? Trauma
    • Heb ik dat? Kindermishandeling
    • Heb ik dat? Autisme
    • Heb ik dat? Eetstoornis
    • Heb ik dat? Gedragsstoornis
  • Interviews & Filmpjes
  • Wat zeggen onze klanten
  • Blog
  • Kosten & Informatie
  • Bambini a Casa
  • Nieuws & Agenda
  • Externe samenwerkingspartners

NBA-competitie door Maud Simons, psycholoog en mama van twee

16/9/2015

0 Reacties

 
NBA competitie…



Ik kan veel hebben, echt. Daarom komt die derde er ook waarschijnlijk…

Vieze vlekken, rommel, zand, sokken met gaten, broeken met gaten, broeken zonder gaten die ineens kwijt zijn…. slechte amateur drummers om 09:00 uur smorgens,  ‘uit bed vallers ‘midden in de nacht, treuzelaars,  naast de wc bril plassers …3 vriendjes tegelijk na schooltijd, ik kan het al-lemaal hebben. Ik kan er zelfs van genieten.



Maar soms raakt mama een beetje door de war …of in de war, kijk daar begint het al… 

Zoals met prinsjesdag. Meneer Rutten vertelt op TV dat kinderen vanaf nu vaker mogen zeuren om een kado met sinterklaas voortaan, want hun ouders hebben binnenkort weer meer te besteden.

Ach, schiet die man niet zo af, er wordt ook alles op een weegschaaltje gelegd, meneer Rutten heeft het vast niet zo bedoeld, het was een kleine opmerking op een hele begroting …pfff.



Nee?

Hmmm ik weet het niet. Ik heb niet de hele dag voor de tv gehangen, maar dit fragment zag ik dan weer wel. 

In mijn beleving bedoelt hij toch echt dat ouders, die toch al ruim in het sop zitten nu nog meer kunnen kopen voor hun kroost. Daar is niks mis mee, ben ik het mee eens, maar toch ontstaat er een ergernis bij mij. Een ergernis aan die oppervlakkigheid van het gegeven.

Ik had misschien liever gehad dat hij gezegd had:

Kinderen die in de afgelopen jaren geleerd hebben om niet te zeuren om dingen, die kunnen nu verrast worden met een extra voetbal….of zoiets dergelijks.



“Wat lig je nou te krenten?” hoor ik u denken…”wat is jouw probleem nu eigenlijk?” 

Nou, het gemak waarmee hij dat zegt, en dan vervolgens link ik dat (geheel onterecht wellicht) aan hetzelfde gemak waarmee kinderen kunnen zeuren om dingen, om spullen.

Daar kan ik heel slecht tegen.

JAK.

Maar alle kinderen zeuren toch wel eens? Ja, die van mij ook….heb ik een hekel aan.

En zeuren hoort toch bij het kind zijn? Ja, klopt ook, maar ik hekel het.

Moet je dan niet eens eerst  even bij jezelf beginnen? Misschien…morgen.

Bij mij zit het mannetje “boos” heel driftig aan de knoppen van het mengpaneel in mijn hoofdkwartier te schuiven wanneer er ruzie gemaakt wordt over een ding, een stuk speelgoed of iets wat die kleine snotterbellen, die niks te klagen hebben hier in huis, menen te bezitten.

Ik verwijs u om dit te snappen even allen dringend naar de naar de Disney film ‘binnenste buiten’ die prachtig in beeld brengt hoe emoties (samen)werken in een (kinder)brein .



Is er iets gebeurd ofzo? hoor ik u weer denken. 

Nou niet iets  heel bijzonders in het algemeen, maar hier in huis heeft  mama wel even een punt gemaakt.

Trots op? Weet ik nog niet….dat moet zich nog even uitwijzen de komende dagen.

Het gebeurde gewoon.

Wij zijn hier in huis trotse eigenaar van een Playstation, een 3 of  4 of 8 en een half, ik weet het niet precies. Dat ding is echt tof, dat moet ik bekennen en de NBA competitie is levensecht. Helemaal prima, ideaal als het regent en een  uitkomst als ik moet typen.

Er zitten maar liefst 3 controllers bij, want we hebben drie jongens in huis. Ook prima, ik doe de was wel, heej, ik kan veel hebben hè.



De zwarte controller is de nieuwste en daar voetballen, basketballen en motorcrossen ze het liefst mee.  Rood en wit zijn exact hetzelfde qua besturing…maar zwart is gewoon vetter… 

Dus daar wordt al weken om gestreden… Nu kan ik veel hebben, maar eens is de koek op hè.

Gisterochtend om precies te zijn. De een wordt wakker en gaat zo snel de trap af dat er niet eens tijd is om te vallen. De ander, nog helemaal niet wakker maar schiet toch bij het horen van de eerste voetstappen van zijn broer acuut als een zombie in de ‘als hij gaat moet ik ook gaan anders moet ik de rode of de witte controller’ modus , en probeert zijn broer dan nog in te halen op de

trap. Meestal stopt mijn hart even met kloppen totdat ze veilig beneden zijn, maar nu ging het spontaan in de versnelling … van pure ergernis.

Ik hoor de de deur van de woonkamer bijna uit de scharnieren schieten en de broertjes storten zich op het zwarte heilige stuurding…

De oudste wint, maar trekt de kabel kapot. De jongste begint te huilen uit frustratie omdat hij te laat is. Ik hoor ze trekken en duwen …normaal gesproken lossen ze dit zelf wel op, maar  ik wil me hier ineens heel erg mee bemoeien… .

Ik loop ook naar beneden en zwaai de deur open. Ik ga tussen de daders en de Playstation in staan en ze kijken met verbazing naar een, in hun ogen, verwilderde moeder.

 “Wat komt zij doen? “ 

Niet op mijn allercharmantst besef ik, maar vastberaden en met een onheilspellend aura begin ik mijn betoog.

Ik roep iets van : ’…zijn jullie helemaal gek geworden?…’ en  ‘ …een beetje drama maken om zo’n zwart ding?…’  en ‘…Jij stopt onmiddellijk met dat gejank en jij gaat nadenken waarom die kabel kapot moest…”



Maar daar blijft het niet bij……ik raaskal  stevig door en ik voel dat het werkt. Go mama go!

“ ..Er zijn kindjes die niet eens een playstation hebben, niet eens een tv, niet eens een bank om naar de tv te kijken…niet eens een  woonkamer waar die bank dan in kan ….niet eens een huis,

niet eens een broertje om mee te spelen…”

Dus.

Ze zeiden niks. Ze dachten wel, vermoed ik;

“Mama is gek geworden..”,  “ mama’s onmacht ten aanzien van het vluchtelingenthema kent vele gezichten”  ging er misschien wel door hun hoofdjes.



Afin…ik pakte de zwarte controller en nam hem met me mee naar de keuken. We gingen allebei even afkoelen. Ik liet de twee boefjes ook even alleen.. en het bleef stil.

10 lange minuten bleef het stil en er werd ook niet gegamed (want er was geen lol aan zonder die zwarte natuurlijk) .

Ik pakte koffie en een boterham  en  bewoog me heel rustig terug naar de kamer.  De oudste brak de stilte en vroeg waar de zwarte controller was. 

“Ik denk erover om hem op te sturen naar de kindjes die er blij mee zullen zijn” zei ik. 

Verbaasd keek hij me aan. 

“Maar die hadden toch geen playstation?” 

“Dan stuur ik de playstation erachteraan bij de eerstvolgende keer dat jullie zo een drama maken om een controller of de kabel achteloos kapot trekken”.

Er werd niet gehuild en er werd amper gereageerd. 

Ik denk dat het werd geaccepteerd. 

Momenteel ondergaan ze de consequentie als echte mannen. Dat geef ik ze na.

Ze spelen al  bijna twee dagen met autos en kleurden een mooie tekening. Morgen is er weer een NBA competitie…. 



En ik hoop dat vechtpartijen om een controller terwijl er drie (!) liggen, uitblijven.

En ik ben blij dat prinsjesdag maar één dinsdag in een jaar is.

En als ze een vierde controller vragen voor sinterklaas  met het argument dat er toestemming is van meneer Rutten , dan…dan…

0 Reacties

ADHD past niet in een hokje

10/9/2015

0 Reacties

 
Verschillen tussen 'gewone' kinderen, je kunt er zo tientallen opnoemen. Zo zit dat ook met verschillen tussen kinderen met ADHD. Ze zijn niet altijd en ook niet allemaal even druk, impulsief of ongeconcentreerd.

Zoek de verschillen
Wanneer we spreken over ADHD, dan onderscheiden we drie types. Ten eerste wordt er gesproken over het onoplettende type, dit wordt ook wel ADD genoemd. Kinderen met deze vorm vinden het moeilijk om hun aandacht ergens bij te houden, maar zijn niet opvallend druk. Vaak zijn ze juist stil en dromerig en kunnen ze snel in de war zijn. Het tweede type waar over wordt gesproken is het hyperactieve/impulsieve soort ADHD. Kinderen met deze vorm doen dingen zonder na te denken (impulsief) en/of zijn erg druk en beweeglijk. Ze zijn vaak snel opgewonden of gefrustreerd. De aandachtsproblemen die ze hebben zijn minder opvallend dan bij de eerste vorm. Het laatste type waar over wordt gesproken is het gecombineerde soort ADHD. Deze vorm komt het meeste voor. Vaak vinden kinderen met ADHD het moeilijk om te plannen en regelen (executieve functies) en hun emoties en alertheid te reguleren. Ze reageren daarom ook anders op belonen en straffen.


Niet altijd snel afgeleid
Het beeld dat heerst is dat kinderen met AD(H)D altijd snel afgeleid zijn. Het tegendeel is echter waar; ze kunnen zich namelijk wel goed concentreren op spannende films, computerspelletjes of andere zaken die hen interesseren. Vaak krijgen ze dan ook  te horen "Zie je wel; hij kan wel het, als hij maar wil." Kinderen met AD(H)D kunnen zich inderdaad wel concentreren, maar ze hebben daar een veel sterkere prikkel voor nodig. Met andere woorden: alleen als ze iets verschrikkelijk interessant of leuk vinden, kunnen ze zich gemakkelijk concentreren. En dan kunnen ze ook volledig opgaan in dat wat hen bezighoudt.


De diagnose AD(H)D moet zorgvuldig gesteld worden. Een 'stempel drukken' op een kind heeft altijd invloed, zowel voor het kind als voor de rest van het gezin. Kies er daarom voor om een professional in te schakelen en beoordeel samen het gedrag dat jouw kind vertoont en vind samen een manier om hier mee om te gaan. 

Meer weten over ADHD bij kinderen? De deskundige en energieke professionals van Talenti a Casa bieden ondersteuning voor ouders, opvoeders en leerkrachten op het gebied van ontwikkeling, opvoeding en onderwijs.
Neem vrijblijvend contact met ons op via de website of bel met 077 - 354 23 45 voor meer informatie of om een gratis intakegesprek in te plannen.

0 Reacties

    Archives

    Augustus 2020
    November 2019
    Juli 2019
    April 2019
    Augustus 2018
    Maart 2018
    Januari 2018
    Oktober 2017
    Augustus 2017
    Juni 2017
    Mei 2017
    Maart 2017
    Januari 2017
    Oktober 2016
    September 2016
    Juli 2016
    Juni 2016
    Mei 2016
    Februari 2016
    Januari 2016
    November 2015
    Oktober 2015
    September 2015
    Augustus 2015
    Juli 2015
    Juni 2015
    Mei 2015
    April 2015
    Maart 2015
    Februari 2015
    Januari 2015
    December 2014
    November 2014
    Oktober 2014
    September 2014
    Juni 2014
    Mei 2014
    April 2014
    Maart 2014
    Februari 2014
    December 2013
    November 2013
    Oktober 2013
    September 2013
    Augustus 2013
    Juli 2013
    Juni 2013
    Mei 2013
    April 2013
    Maart 2013
    Februari 2013
    Januari 2013
    December 2012
    November 2012
    Oktober 2012
    September 2012
    Februari 2012

    Categories

    Alles

    RSS-feed

    Foto
Foto
Met PASSIE, in HARMONIE en EERLIJK werken wij
PERSOONLIJK en DAADKRACHTIG aan het beste voor ieder kind!
 

KvK-nummer 12 05 60 20