Talenti a Casa
077 - 354 23 45
  • Coronavirus
  • Welkom
  • Vrijblijvend intakegesprek
  • Wat
    • Onderzoek, advies begeleiding en behandeling
    • Hoogbegaafdheid
    • Wonen & Logeren
    • Omgaan met Verlies & Rouw
  • Wachttijden en verwijzing
  • Wie
    • Anniek Houben-Wolbertus; Directeur, Kinder- en Jeugdpsycholoog NIP, aandachtsgebied Hoogbegaafdheid
    • Elise Arends; Orthopedagoog (i.o. tot Orthopedagoog-Generalist)
    • Conny Saris; Orthopedagoog
    • Mireille Cheung-van Moerkerk; Orthopedagoog
    • Tamara Jans; Toegepast psycholoog
    • Marieke van Bree; Psychotherapeut
    • Maud Simons; Psycholoog NIP
    • Yvon Smeets-Oirbans; Pedagogisch Consulent
    • Eefke van Rensch-Schreurs; GZ-Psycholoog
    • Marijn Geurts; Rouwdeskundige & Orthopedagoog
    • Eefke Custers; Orthopedagoog-Generalist
    • Sanne Houwers; Therapeut Opvoeding & Ontwikkeling
    • Susanne Valckx-Rutten; Studiebegeleider
  • Waar
    • Welljezelf - Wonen & Logeren
  • Heb ik dat?
    • Heb ik dat? ADHD
    • Heb ik dat? ADD
    • Heb ik dat? Asperger
    • Heb ik dat? Angst
    • Heb ik dat? Tics
    • Heb ik dat? Dwangstoornis
    • Heb ik dat? Depressie
    • Heb ik dat? Trauma
    • Heb ik dat? Kindermishandeling
    • Heb ik dat? Autisme
    • Heb ik dat? Eetstoornis
    • Heb ik dat? Gedragsstoornis
  • Interviews & Filmpjes
  • Wat zeggen onze klanten
  • Blog
  • Kosten & Informatie
  • Bambini a Casa
  • Nieuws & Agenda
  • Externe samenwerkingspartners

Buikpijn...... door Maud Simons, mama van twee en psycholoog

22/6/2015

0 Reacties

 
“Hoe oud denk je dat jij bent als je doodgaat mama?”

“ik denk 104”

“en papa?”

“misschien wel 105”

“kunnen voetballers ook doodgaan als ze bij Barcelona voetballen?"

“ja”

“maar als die dan net een goal heeft gemaakt?”

“nou dan heeft ie geluk gehad”

“ja echt wel”.

Buikpijn is wel zo’n beetje de ergste ziekte die er bestaat bij ons thuis. Er hangt een walm van treurigheid en gedoe omheen en de leden van de familie die eerder buikpijn hadden, die zijn er niet meer of hebben er flink van gelust.

Het is zo gegaan en zo geworden en we kunnen niet meer terug. Ik bedacht me laatst wel dat ik aan de betekenis ervan moest gaan sleutelen toen hij thuiskwam met het verhaal dat Vera uit zijn klas buikpijn had en naar huis was gegaan tijdens de les.

Mijn eerste reactie was iets van niet prettig voor Vera maar dat ze morgen vast wel weer beter zou zijn. Hij reageerde niet echt en we vergaten het weer.

Een paar dagen later was zijn oma ziek en ik vertelde dat ze weer buikpijn had. In zekere zin is dat ook zo. En ook dat we ons een beetje zorgen maakte. Dat hield hem wel bezig denk ik, want 's avonds in bed werd mij de spreekwoordelijke spiegel voorgehouden.

“Oma heeft buikpijn en Vera ook, gaan die nu allebei dood?"

Tijd voor de nuance..
Eenvoudig maar realistisch probeerde ik hem de situatie uit te leggen waar op dat moment naar gevraagd werd. De kunst was om me te verplaatsen in zijn wereld. En in zijn wereld stond buikpijn voor erg ziek, en erg ziek was bijna of helemaal dood. Althans zo vatte ik dat op.

Ik probeerde hem uit te leggen dat mensen vaak het woord buikpijn zeggen, maar dat het meer een soort achternaam is van allerlei dingen waar je ziek van wordt. De meeste buikpijnen gaan gewoon over en bla bla bla.. Hij stelde vragen en ik gaf telkens antwoord totdat hij tevreden was en geen vraag meer stelde. Eerlijk doch realistisch. Gelukkig viel hij gerustgesteld in slaap.

Opa’s en oma’s gaan dood. Alle mensen gaan dood. Dat heb ik hem ook uitgelegd. En de bedoeling is dat opa en oma nog lang zullen leven, maar soms gaan ze eerder dan we willen.

Dat is heel verdrietig, maar dat gaat zo.

Mijn zoon kan daar veel vragen over stellen. Heel veel. Met name het aspect dat we niet weten wanneer iemand dood gaat, zelfs niet als er iemand ziek is, is moeilijk te bevatten.

Het zou mij eerlijk gezegd ook wel rust geven als we gewoon met z’n allen precies 100 jaren mochten leven. Ongeacht ziektes of ongelukken.

Genoeg te doen en heerlijk overzichtelijk. Ik kan mijn zoon wel snappen.

Afin.
Hij begrijpt dus nu het concept sterfelijkheid en beseft dat mensen die hij lief vindt, dood kunnen gaan.
Ik kan al huilen om het feit dat ie het snapt.
Dag, totale onbevangenheid.
Maar het voelt ook goed.
Het voelt goed omdat hij groter wordt en de dingen in een ander perspectief kan zien. En ik realiseer mij dat ik enigszins de regie heb over het creëren van zijn wereld.

Ik probeer me ervan te doordringen dat ik van grote invloed ben op hoe mijn zoon van 6 omgaat met de zware dingen des levens.

Hoe laat ik, als een soort van filter, de zaken in zijn wereld binnenkomen? Ga ik ervóór liggen?

Wil ik angstvallig voorkomen dat hij weet dat mensen doodgaan en er inbrekers bestaan? En hoe lang kan ik dat volhouden?

Ga ik achter hem staan en laat hem al rennend de eerste tegenslagen zelf opvangen? En hoe precies?

Moeilijk.

Kinderen onthouden gebeurtenissen aan de hand van reacties van anderen. Ik weet nog dat er vroeger iets erg gebeurde op kamp. Een meisje uit mijn team viel zeer ongelukkig uit een hoge boom.

Toch is de herinnering aan die gebeurtenis niet heel verdrietig. Ik herinner mij de rust en duidelijkheid van de ouders en de trainer heel goed en er werd goed op ons gelet en met ons gepraat over het voorval. Dat was prettig en dat heb ik blijkbaar onthouden.

Daarentegen herinner ik mij ook een situatie van een verdrietig klasgenootje in diezelfde periode. Ze was volledig in paniek omdat haar kat een spuitje zou krijgen die middag en ze ging hyperventileren, doodeng vond ik dat. En de juf ook, want die kon er niet zoveel mee meen ik.

De herinnering aan dat beeld is gek genoeg heftiger dan het beeld van het eerste voorbeeld.

Kinderen onthouden de emoties die ze zien bij anderen en slaan dat beeld op. De lading zorgt voor een fijne, een neutrale of een vervelende herinnering, niet de ernst van de gebeurtenis zelf.

Ik ga het vanaf nu een beetje mixen denk ik. Kleine zaken mag hij zelf gaan ervaren en oplossen.

Als een kind vervelend tegen hem doet, dan moet hij dat zelf gaan oplossen.

Als hij geen zin heeft om te spelen, mag hij dat zelf vertellen aan zijn vriendje, niet ik. Soms moeilijk, maar hij kan dat met af en toe een beetje hulp.

Met grote mensen zaken bemoei ik mij wat meer.
Ik probeer eerlijk te zijn, maar bepaal zelf welke draai ik eraan geef. Ik zal proberen zo duidelijk mogelijk te zijn en ik probeer mondjesmaat te vertellen wat hij wil weten en me realiseren dat mijn emoties niet die van hem zijn.

Als zijn broertje in het ziekenhuis ligt op een woensdagochtend, dan maak ik mij voor even grote zorgen. Vanaf de eerste seconde is dat eigenlijk niet nodig en toch doe ik het. Het beeld van de kleine man met zijn knuffel aan de piepende monitor maakt mij week en verpakt de hele situatie in een 3 uur durend emotioneel maar mooi familiedrama.

Ik kan mijn oudste zoon daarin meeslepen, of niet. Ik kies voor dat laatste.
Ik vertel hem aan de telefoon dat zijn broertje longontsteking heeft, een prik heeft gehad, een belachelijk dikke zetpil en dat hij nu uit moet rusten. En dat we eventjes ongerust waren maar dat alles weer ok is en hij een heel dappere broer heeft.

Hij krijgt een drankje en dan is het vast zo weer over.

En zo gaat het ook.

Het drama van de ochtend verdwijnt in de namiddag als sneeuw voor de zon en als de oudste de school uit heeft moeten de foto’s erbij worden gehaald om hem ervan te overtuigen dat zijn kleine broer toch echt even heel ziek was.

Hij had overigens geen buikpijn, dat laten we even voor wat het is, daar hangt nog teveel gedoe omheen.

Eind goed, al goed.

0 Reacties

Is mijn kind hoogbegaafd?

17/6/2015

0 Reacties

 
Er zijn kinderen die zich langdurig concentreren op zaken die hem/haar interesseren. Soms zelfs zo intens dat ze zich niet meer bewust zijn van iets anders. Ze zitten als het ware in hun eigen wereld. Je hebt ook kinderen die extreem nieuwsgierig zijn. Ze stellen gedurende de dag veel vragen als ''Waarom?'', ''Hoe?'' en ''Wat als?''. Zijn deze situaties herkenbaar? Dan kun je jezelf als ouder afvragen: is mijn kind hoogbegaafd?

Er zijn tientallen signalen die bij jonge kinderen kunnen wijzen op hoogbegaafdheid. 
Hoogbegaafdheid is een combinatie van een uitzonderlijke intelligentie (IQ>130), creativiteit en doorzettingsvermogen. Hieronder zetten we de meest voorkomende signalen van hoogbegaafdheid bij kinderen op een rijtje. Let wel op: deze lijst is niet volledig, sommige signalen kunnen afwijken en niet alle signalen zijn herkenbaar bij alle hoogbegaafde kinderen.

- weinig slapen
- zelfstandig
- zelf leren lezen/schrijven
- grote en rijke woordenschat
- uitstekend geheugen
- perfectionistisch
- (over)gevoelig
- moeilijk keuzes maken
- apart gevoel voor humor
- interesse in 'complexe' onderwerpen


Een professional van Talentia a Casa vertelt: ''Over het algemeen heeft een hoogbegaafd kind andere behoeften dan zijn niet-hoogbegaafde leeftijdsgenootjes. Dit geldt zowel op intellectueel als op sociaal-emotioneel gebied. Op cognitief vlak (en soms ook op sociaal-emotioneel vlak) is een hoogbegaafd kind vaak al een aantal stappen verder in zijn ontwikkeling en heeft het meer uitdaging en begeleiding nodig. Het is daarom belangrijk dat het dit op school en thuis krijgt aangereikt. Op sociaal-emotioneel gebied kan hoogbegaafdheid bij een kind ook tot lastige situaties leiden. Vanaf ongeveer de leeftijd van 7 jaar wordt het voor kinderen namelijk erg belangrijk om bij de groep te horen en niet uit de toon te vallen. Contact met andere hoogbegaafde kinderen kan dan gewenst zijn. Op deze manier wordt het kind zich er in ieder geval van bewust dat er meerdere kinderen zijn zoals hem; in dit geval dus hoogbegaafd. Hoogbegaafde kinderen die niet of verkeerd in hun ontwikkeling gestimuleerd worden gaan soms onderpresteren. Met onderpresteren bedoelen we dat het hoogbegaafde kind (opvallend of veel) slechter presteert dan zijn capaciteiten toelaten.

Herken jij een van de signalen voor hoogbegaafdheid bij jouw kind? En wil je hier graag meer over weten? Neem dan contact op met ons op. De deskundige en ervaren professionals van Talenti a Casa plannen graag een gratis intakegesprek voor je in om de situatie samen te bespreken.

0 Reacties

De cognitieve ontwikkeling van een baby

16/6/2015

0 Reacties

 
Het favoriete geluid van baby’s is ongetwijfeld spraak. En dan vooral een wat langzamere en iets hogere toon. Het proces van spraak bij baby’s valt onder de cognitieve ontwikkeling en is in een aantal fases in te delen. Onze professionals vertellen je er graag meer over.

‘’Tussen 4 en 6 maanden beginnen de meeste baby’s te brabbelen. Dit ‘brabbelen’ houdt aan tot ongeveer 12 à 18 maanden, zelfs nadat ze hun eerste woordjes hebben gezegd’’ legt een van de professionals uit. In deze fase begrijpen kinderen vaak al meer woorden dan ze zelf kunnen zeggen. ‘’Kinderen kunnen in deze periode het woord snoepje nog niet uitspreken, maar ze weten maar al te goed wat je bedoelt als je vraagt of ze er een willen,’’ vertelt een van de professionals met een knipoog. Kinderen zijn erg gevoelig voor hun omgeving en begrijpen situaties dus vaak al lang voordat ze de woorden begrijpen. Na ongeveer 18 maanden krijgen kinderen vaak een groeispurt wat spraak betreft, ze leren soms wel 44 woorden in één week!

Bij de geboorte zijn de stembanden van een baby geschikt om geluiden van elke taal te maken. Hierdoor is het aanleren van een taal vrij makkelijk. Totdat het kind ongeveer 7 jaar is, is er sprake van een gevoelige periode voor taal waarin het kind gefocust is op de taal en deze ook vloeiend leert te spreken. Aansluitend, tot ongeveer 10 jaar, volgt er ook nog een periode om de taal te verfijnen, in grammaticale zin.

Meer weten over de (cognitieve) ontwikkeling van baby’s? De deskundige en energieke professionals van Talenti a Casa bieden ondersteuning voor ouders, opvoeders en leerkrachten op het gebied van
ontwikkeling, opvoeding en onderwijs.
Neem vrijblijvend contact met ons op via de website of bel met 077 - 354 23 45 voor meer informatie of om een intakegesprek in te plannen met een van onze psychologen, orthopedagogen of logopedist.

0 Reacties

Gezond én lekker eten met kinderen

12/6/2015

0 Reacties

 
Tegenwoordig lijden helaas steeds meer kinderen aan overgewicht en voedingsgerelateerde ziekten zoals diabetes en allergieën. Gezond eten is daarom erg belangrijk voor kinderen. Maar hoe doe je dat eigenlijk, want het liefste wil je je kinderen iets voorzetten wat gezond én lekker is. Onze professionals geven je 5 tips!

1. Geef je kinderen verschillende soorten fruit en/of groenten, het liefst in zoveel mogelijk kleuren en laat ze hiermee een eigen ‘kunstwerk’ maken op hun bord. Wedden dat al die gezonde dingen er ineens een stuk lekkerder uitzien?

2. Iedere dag opnieuw hetzelfde eten maakt het niet echt spannend. Door te variëren kun je er ook achter komen welke gezonde lekkernijen favoriet zijn bij je kinderen.

3. Geef toelichting op de voeding, uiteraard op het niveau van je kinderen. Vergelijk het lichaam eens met een fabriek, waar heel hard gewerkt wordt zodra er ongezonde dingen binnen komen, want die moeten worden opgeruimd. En daardoor kun je heel moe worden...

 4. Laat kinderen meekoken! Want natuurlijk zijn die zelf gemaakte gerechten veel lekkerder dan die gerechten die mama helemaal alleen in de keuken heeft gemaakt!

5. Het liefst zou je willen dat je kinderen je ideeën zonder gejammer accepteren, maar helaas is dat maar bij weinig kinderen het geval. Het lijkt op het begin misschien een kansloze missie, maar na een tijdje zul je merken dat het steeds makkelijker gaat.

 

Meer weten over gezond eten met kinderen? De deskundige en energieke professionals van Talenti a Casa bieden ondersteuning voor ouders, opvoeders en leerkrachten op het gebied van ontwikkeling.
Neem vrijblijvend contact met ons op via de website of bel met 077 - 354 23 45 voor meer informatie of om een gratis intakegesprek in te plannen.

0 Reacties

    Archives

    Augustus 2020
    November 2019
    Juli 2019
    April 2019
    Augustus 2018
    Maart 2018
    Januari 2018
    Oktober 2017
    Augustus 2017
    Juni 2017
    Mei 2017
    Maart 2017
    Januari 2017
    Oktober 2016
    September 2016
    Juli 2016
    Juni 2016
    Mei 2016
    Februari 2016
    Januari 2016
    November 2015
    Oktober 2015
    September 2015
    Augustus 2015
    Juli 2015
    Juni 2015
    Mei 2015
    April 2015
    Maart 2015
    Februari 2015
    Januari 2015
    December 2014
    November 2014
    Oktober 2014
    September 2014
    Juni 2014
    Mei 2014
    April 2014
    Maart 2014
    Februari 2014
    December 2013
    November 2013
    Oktober 2013
    September 2013
    Augustus 2013
    Juli 2013
    Juni 2013
    Mei 2013
    April 2013
    Maart 2013
    Februari 2013
    Januari 2013
    December 2012
    November 2012
    Oktober 2012
    September 2012
    Februari 2012

    Categories

    Alles

    RSS-feed

    Foto
Foto
Met PASSIE, in HARMONIE en EERLIJK werken wij
PERSOONLIJK en DAADKRACHTIG aan het beste voor ieder kind!
 

KvK-nummer 12 05 60 20