Het was vorige week donderdag. Ik zat te werken en
mijn telefoon ging. Het was de opvang van mijn zoon en zij belt in de regel alleen als er echt iets met je kind is dus ik dacht 'neem deze maar even op'.
Ja, hallo met Tanja…." Tanja is favoriet bij mijn zoon en ze viel met de deur in huis. Daar hou ik van. Ik weet dat er iets is, dus begin daar dan ook maar mee.

Mijn zoontje had, zoals ze zei, ervan langs gekregen van Bram (de echte naam ga ik hier maar niet noemen). Ik dacht even niks en humde alleen wat.."hmmm, ok..ja..?"

Hij had een autootje en Bram wilde dat autootje graag hebben, maar hij kreeg het niet. Bram en Jan duwde en trokken elkaar, het autootje vloog door de lucht en kwam 3 meter verder op de grond terecht. Vervolgens renden beiden op het autootje af en Bram was er als eerste…
"Shit", dacht ik.

Mijn zoon liet zich niet kennen en duwde Bram. Bram
dacht echter niet na en gaf hem met het autootje een goeie rechtste op zijn rechteroog.
"Auw", dacht ik.

Tanja vertelde nog iets over koelen en weinig pijn en dat hij nu weer vrolijk aan het spelen was.
"Met Bram?" vroeg ik nog even voor de zekerheid.

Dat niet, want Bram zat nog op het nadenkstoeltje.…
Ik had meteen te doen met Bram, ze zijn tenslotte nog
maar twee jaar en zei "nou haal Bram er maar weer vanaf
hoor".

Waar bemoeide ik me mee, maar goed. Tanja had de
ouders van Bram ook maar even gebeld om het incident te melden. Fijn.  
"Nou dus, dan weet je dat" zei Tanja.
"En schrik niet als je hem komt ophalen want het ziet er nogal eeeeh heftig uit".

En zo was het. De rest van de week heeft het blauwe oog zijn sociale leven  gedomineerd. Toen er gisteren iemand niet naar vroeg zei mijn zoon zelf uit het niets 
"Ik had ruzie gemaak en Bram had mich gehauwd en de auto gepak"
Mijn vriend zei; "Wat maakt hij al goede volzinnen hè".

Donderdag gaat hij weer.

Het ontspannen en leesbaar schrijven is een complexe vaardigheid. Een kind moet op een goede manier zitten, de pen op een adequate manier vasthouden, de vingers verfijnd kunnen bewegen en een goed beeld van de lettervorm hebben. Wanneer een kind hier moeite mee heeft kan dit resulteren in een sloridg, onregelmatig of zelfs onleesbaar handschrift en een krampachtige pengreep. Schrijfproblemen kunnen daarnaast grote invloed hebben op overige leerfuncties en op motivatie en gedrag.

Bij het schrijven vormt het voorbereidend schrijven de basis voor het maken van de letters. Plezier in teken- en voorbereidende schrijfvaardigheden leidt tot de ervaring. Ervaring is nodig voor de motorische ontwikkeling en om 'schrijfklaar' te zijn voor groep 3. Vanaf groep 3 leren kinderen letters schrijven. Als leren schrijven moeilijk verloopt kan een screening bij de kinderfysiotherapeut duidelijkheid geven.

Wanneer zijn er schrijfproblemen? Als er sprake is van
- schrijfkramp/schrijfvermoeidheid
- een onleesbaar handschrift
- een tempoprobleem
- moeite met het maken van letters
- onregelmatigheid in grootte van letters
- verkeerde schrijfhouding en penvatting

De kinderfysiotherapeut onderzoekt en stelt vast wat tijdens het schrijven niet goed gaat door middel van observatie, het afnemen van schrijftesten en het analyseren van de schrijfbeweging en het handschrift. Indien nodig wordt een aanvullend onderzoek gedaan naar de fijne en/of grove motoriek. Door gerichte instructie en oefening wordt er gewerkt aan het belangrijkste aspect dat het schrijfprobleem veroorzaakt. Er wordt, bijvoorkeur samen met de leerkracht, functioneel geoefend.

Kinderfysiotherapie wordt voor 18 behandelingen vanuit de basisverzekering vergoed. Een verwijzing via uw huisarts kan, maar is niet noodzakelijk.